Ματσάδο ντε Ασίς, Χοακίμ Μαρία

(Joaquim Maria Machado De Assis, Ρίο ντε Τζανέιρο 1839 – 1908). Βραζιλιανός πεζογράφος, ποιητής, κριτικός και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ο σημαντικότερος Βραζιλιανός συγγραφέας του 19ου αι. και ένας από τους μεγαλύτερους πεζογράφους της Λατινικής Αμερικής. Ο πατέρας του ήταν μιγάς και η μητέρα του Πορτογαλίδα. Στην ηλικία των 16 χρόνων εργάστηκε ως τυπογράφος και διορθωτής. Αρχικά καθιερώθηκε στη δημοσιογραφία, αργότερα στην πεζογραφία, ενώ το 1897 έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας της Βραζιλίας. Τα ποιητικά του έργα, από τις Χρυσαλίδες (1864) μέχρι τα Δυτικά (1901) είναι επηρεασμένα από ρομαντικά και παρνασσικά πρότυπα και διαποτισμένα από πικρή ειρωνεία καθώς και από μια λεπτή περιγραφική διάθεση. Αντιθέτως τα πεζογραφήματά του διαθέτουν μεγαλύτερο πλούτο, καθώς, έχοντας αφετηρία ρομαντικά θέματα, καταλήγουν στη ρεαλιστική απεικόνιση της αριστοκρατικής και αστικής κοινωνίας. Στην πρώτη συγγραφική του περίοδο ανήκουν, μεταξύ άλλων, τα μυθιστορήματά του με τους τίτλους Ανάσταση (Ressurreicao, 1872) και Έλενα (Helena, 1876), καθώς και τα διηγήματα που τιτλοφορούνται Ιστορίες του μεσονυκτίου (Historias da meia-noite,1873). Στη δεύτερη περίοδο περιλαμβάνονται τέσσερις συλλογές διηγημάτων, που φέρουν τους τίτλους Σκόρπια φύλλα (Papeis avulsos, 1882), Ιστορίες χωρίς ημερομηνία (Historias sem data,1884), Διάφορες ιστορίες (Varias historias, 1896), Λείψανα του παλαιού σπιτιού (Reliquias da casa velha, 1906)· η αφηγηματική τους δύναμη και το σκληρό χιούμορ τους θυμίζουν τον Γκι ντε Μοπασάν. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου έγραψε και τέσσερα μυθιστορήματα που τιτλοφορούνται Μεταθανάτιες αναμνήσεις του Μπρας Κούμπας (Memorias postumas de Bras Cubas, 1881) –ίσως το αριστούργημα του, στο οποίο ένας πλούσιος άρχοντας καταλήγει σε μια σκληρή και αρνητική θεώρηση της ζωής–, Μπόρμπα (Quincas Borba, 1891), Ντον Κασμούρο (Dom Casmurro, 1899) και Ησαύ και Ιακώβ (Esau e Jaco, 1904). Ξεχωριστή θέση κατέχει το Ημερολόγιο του Αϊρές (Memorial de Aires, 1908), όπου η πεσσιμιστική του διάθεση καταλήγει σε ένα είδος τρυφερής αναπόλησης μέσα από μια σειρά αυτοβιογραφικών στοχασμών. Το συγγραφικό έργο του Μ. περιλαμβάνει επίσης πολυάριθμα δοκίμια καθώς και μερικά θεατρικά κείμενα.